Jonge van de Dreck vieren48 jaar hechte vriendschap

Begin jaren zeventig reden Math Severens, Jo Arets, Jan van Dijk en Wim Gelissen zich met hun auto vast in de modder, omdat ze als een ‘haas’ achter een haas aan reden. Het viertal, uitgelaten op hun wekelijkse stapavondje, viel vervolgens volledig met drek besmeurd het eerstvolgende café binnen waarop de kastelein vroeg: “Wie zijn jullie?” Spontaan antwoordde het kwartet uit Schinveld: “Veer zeen de Jonge van de Dreck!”

Die Jonge vormen nu al 48 jaar een hechte vriendenclub die gaandeweg steeds groter werd. De mannen kregen verkering, trouwden, kregen kinderen en andere koppels sloten zich aan. Menige carnavalswagen bouwden ze samen in de steenkoude schuur bij Poekie (=Jo) thuis aan de Eindstraat, waarna moeder Sofie de groep trakteerde op soep en broodjes knakworst. “Heerlijke herinneringen zijn dat,” vertelt Jo glunderend. “Maar we deden meer dan alleen carnaval vieren. Zo stonden we altijd voor elkaar klaar, was er een dreckscourant en hebben we menige prins, prinses en meikoningin geleverd.” Jan van Dijk vult aan: “Elk jaar met Pasen gingen we met alle gezinnen op kamp. Iedereen moest dan een optreden doen. Wat een geweldig tijd.” De vele verhalen en anekdotes komen ter tafel als de harde kern van zeventien vrienden na twee jaar eindelijk weer samenzit voor de jaarlijkse barbecue bij Jo thuis: onder de overkapping waar vroeger de wagens werden gebouwd. “Helaas is Jürgen ons een tijd geleden ontvallen. We raken toch allemaal op leeftijd nu... Ik dacht we wachten niet tot het vijfenvijftig jarig bestaan: we vieren nu dat we al 48 jaar de beste vrienden zijn nu de club nog nagenoeg compleet is. Een unieke prestatie zonder enige wanklank in al die jaren. Een meningsverschil wordt altijd uitgepraat. En dan zand, of dreck, erover!” 

Spontaan wordt geposeerd rondom de tractor van Jo. Natuurlijk met de dreckzèk, decennia geleden door Tilda genaaid van oude jutezakken, om de hals. Het allereerste dreckskind Ellen is intussen ook aangeschoven. Hoewel het frisser wordt als de avond valt, blijft het gezelschap nog lang natafelen. Ze hebben koudere avonden doorstaan!

Tekst & Beeld:
Katja Waltmans