Hélène - Op de vlucht

We zijn weer massaal op vlucht geslagen. Letterlijk. De vliegtuigen naar de zon of wat koudere verre oorden zitten vol. Ook ik maak me schuldig door van de meivakantie gebruik te maken om met collega’s een schoolreisje naar Barcelona en omgeving te boeken. Vervelend dat net nu de bagage afhandelaars op Schiphol én het cabinepersoneel van een niet nader te noemen Ierse prijsvechter uit Ierland in staking gaan. Dat ze staken, vind ik, hoe slecht het me ook uitkomt, zeer begrijpelijk. De arbeidsomstandigheden en de salarissen van beide categorieën zijn op zijn minst niet best te noemen. Met name de kofferkruiers hebben met € 11,00 bruto per uur een hongerloontje. En dan moeten ze ook nog vrezen voor hun baan omdat onze koninklijke zwaan overweegt in zee te gaan met een bedrijf dat bagagedragers levert voor nóg minder geld per uur. Ik vraag me af hoe mensen die zo weinig verdienen in onze maatschappij geacht worden rond te komen. Huizen zijn - als ze al te vinden zijn - onbetaalbaar, energiekosten rijzen de pan uit en van boodschappen doen wordt momenteel niemand blij. Het Haagse antwoord getuigt van een schrijnend gebrek aan realiteitszin en komt neer op: “Waarom schaffen deze mensen geen warmtepomp en een elektrische auto aan?”
De roep om een eerlijkere en evenwichtigere verdeling van de rijkdom klinkt steeds luider, zelfs vanuit de kringen van de mensen met de ‘7 vinkjes’: man, wit, hetero, minstens één hoogopgeleide ouder, minstens één in Nederland geboren ouder, een vwo-diploma en een diploma van de universiteit. De ongelijkheid is steeds meer voelbaar; ook mensen die weinig bestaansangsten hebben meegemaakt in hun leven, geven inmiddels toe dat het gelijkheidsbeginsel waar we als Nederlanders prat op gaan, in de praktijk niet bestaat. Dat het aantal mensen met 7 vinkjes achter hun naam veruit in de minderheid is, mag een open deur zijn. Het aantal mensen met één of zelfs nul vinkjes achter haar naam, neemt alleen maar toe. Socialisme is georganiseerde jaloezie, schreef W.F. Hermans jaren geleden. Hij wilde aangeven dat hebzucht nog altijd de drive is van waaruit mensen beslissingen nemen, ook als ze daar het woord ‘sociaal’ mee verbinden. Het zal wel naïef en weinig realistisch zijn van mij, zeker na mijn relaas over zogenaamde goede doelen, maar ik geloof er nog altijd in dat eerlijk delen een menselijke eigenschap is die veel meer in ons verankerd zit dan hebzucht. Maar eerlijk is eerlijk, er verandert niks zolang ik mijn koffer laat omladen door iemand die € 9,00 netto per uur verdient. Fijne vlucht allemaal!