Column Esmee - Op je pad

Nooit had ik verwacht dat de uitspraak ‘er komt vast iets op je pad’ zo toepasselijk voor mij zou zijn. Afgelopen mei heb ik mijn studie afgerond waar ik alles maar eigenlijk ook niets mee kan. Mijn algemene kennis is zeker weten bijgespijkerd en op persoonlijk vlak heb ik een flinke groei doorgemaakt. Maar een expert in een bepaald vakgebied ben ik zeker niet. Afgestudeerd met een redelijke kennis in taalkunde, super veel interesse in journalistiek en kunsttheorie die ooit het hersendeel met gaatjes heeft gevuld, wilde ik gaan werken.

Daar begonnen mijn zorgen. Werken in wat? Als wat? Ik vind alles leuk, maar dan ook ècht alles. Zoals ik in mijn introductie al schreef was kinderjuf een optie, maar ook een eigen bedrijf starten leek me te gek. Het moest iets creatiefs worden. Fotograferen, schrijven, grafisch ontwerp, tekenen, interieurs ontwerpen. Alles is leuk... Keuzestress!

Ik liet het op me afkomen. Ik had geen idee hoe mijn leven er in september uit zou zien. Ik was bezig met het maken van een CV en een sollicitatie video toen mama steeds maar weer zei: “Esmee, maak je geen zorgen, er komt vast iets op je pad.” En dat bleek ook zo te zijn! Mijn geliefde huis-aan-huisblad, waar ik zo graag columns voor schrijf, was op zoek naar een ‘media-adviseur’. Het kwam ter sprake tijdens een kennismakingsgesprek. Toen de baas een kladblok pakte en tegenover mij in zijn zwarte bureaustoel ging zitten, besefte ik mij pas dat het gesprek verdacht veel op een sollicitatiegesprek begon te lijken. Daarnaast kreeg ik een appje van een jonge zakenvrouw die ik vorig jaar had benaderd voor wat meer informatie over haar interieur bedrijf, puur uit interesse voor het vak. Ze appte mij dat ze op zoek was naar een collegaatje en wel eens met mij om de tafel wilde gaan zitten. Een, veel te duur, tapas arrangement later kwamen we erachter dat alle opties waaruit ik dacht te moeten kiezen, allemaal samen komen in haar bedrijf. Weg was de keuzestress. 

Terwijl ik naar de auto liep, kreeg ik een belletje met het geweldige nieuws dat in ons dorpje Merkelbeek een huurhuis vrijkomt waarin Daan en ik de komende jaren mogen gaan wonen. Er bleek genoeg ruimte te zijn om op een mooi ingericht kantoor mijn nieuwe banen te gaan vervullen. Eenmaal in de auto naar huis, belde ik mama in extase op en vertelde haar vol trots dat ze gelijk heeft gehad. Als je erin gelooft, komt er altijd wel iets op je pad. Of het pad vol knobbelige kiezels ligt, of strak geplaveid is, wandel eroverheen. Het loopt altijd goed af!