Schoenen

Afgelopen week stond bij mij in het teken van toetsen en examens. Een vast onderdeel van de toetsen Nederlands vormt het begrijpend lezen. Ik weet hoe verdeeld de meningen zijn over het afnemen van toetsen ‘tekstverklaren’ en ik moet eerlijk zeggen dat ik zelf ook niet erg gelukkig word van de gemankeerde manier waarop we dat nog steeds doen. Bij het stellen van open vragen doe je jezelf als docent veel werk aan bij het nakijken, terwijl een multiple choice toets het nadeel heeft dat de antwoorden nooit helemaal waterdicht goed of fout zijn.Mijn valkuil is bovendien dat ik in discussie ga met studenten die hun foute antwoord willen verklaren. Ik vind dat ik dat niet uit de weg moet gaan, want leren redeneren en argumenteren, zijn vaardigheden die in mijn ogen belangrijker zijn dan weten welke signaalwoorden er zijn te vinden in een bepaalde alinea.Een van de teksten die de studenten deze keer voor hun neus kregen, ging over vergelijkingssites van energieaanbieders. Een zeer actueel thema en dus begonnen studenten spontaan te praten over de penibele situatie waarin hun ouders en daarmee ook zijzelf zich bevonden.“Weet u wat ik niet begrijp, mevrouw,” zei een student, “iedereen noemt mij steeds ‘consument’. Het maakt niet uit wat ik kijk of lees, iedereen spreekt mij aan met die term. Dat is toch niet het enige wat ik ben? Of zie ik dat verkeerd?” “Ik begrijp jouw punt,” zei ik, “maar wees eens eerlijk: jongeren zijn toch ook megaconsumenten? Ik maak me weleens zorgen als ik zie hoeveel uren jullie werken in vergelijking met vroeger. In mijn tijd werkten we weleens in de vakantie, maar de rest van het jaar niet. Dat was toen niet gebruikelijk, tenzij je ouders een bedrijf hadden. Ik denk dat mijn generatie een veel vrijer leven had dan jullie.”“Als ik met mijn vulploeg vanavond niet kom opdagen, heeft mijn baas een groot probleem,” voegde een van de meiden daaraan toe. We kwamen tot de conclusie dat onze economie voor een heel groot deel draait op scholieren en studenten. “Heb je er al eens over nagedacht hoe je dat straks gaat doen?,” vroeg ik aan de jongen die de discussie gestart was, “op jezelf wonen en zo?”“Ik wil niet meer dan vier dagen werken,” zei hij heel beslist, “ik moet toch ook wat tijd hebben voor leuke dingen. Maar of me dat lukt, is de vraag.” Bij het naar buiten gaan, keek ik naar zijn schoenen en zag een merknaam waarvan ik weet dat een paar sneakers ongeveer 800 euro kost. “Zet je die ook klaar voor de Sint?,” vroeg ik. “Ik geloof niet dat ik nog iets cadeau krijg, mevrouw,” lachte hij.