Posteractie van Harry Peerboom geeft lucht aan onvrede over afsluiting Holleweg

Met zijn veelkleurige poster ‘Sjènne op sjlot, ongernummesj op de vot’ heeft kunstenaar Harry Peerboom uit Schinnen de tongen in de voorbije dagen behoorlijk losgemaakt. Sinds vorige week hangt de poster achter de ramen van de winkeliers die het zwaarst worden getroffen door het afsluiten van de Holleweg, de belangrijkste doorgaande weg van Schinnen naar Puth. Hij verspreidde deze zelf in de beide dorpskernen. ‘Die afsluiting duurt liefst 22 weken,’ legt hij uit. “De ondernemers lijden hierdoor niet alleen forse financiële schade, ze maken zich daarnaast hevig zorgen of hun klanten over een half jaar terugkomen. Bovendien zijn ze op zijn zachtst gezegd ‘not amused’ over de in hun ogen gebrekkige en veel te late communicatie door de gemeente.’

Tekst Hub Bertrand

Het affiche van Peerboom geeft ruchtbaarheid aan de woede van de ondernemers in de beide dorpen. Vijf jaar geleden deed hij dat ook toen de Aldi besloot te verkassen van Schinnen naar Oirsbeek. ‘Destijds heb ik eveneens een poster gemaakt, twee zelfs. De eerste uit protest tegen het vertrek van Aldi, de tweede als welkom voor de Coop die daarvoor in de plaats kwam. Voor dorpskernen is het belangrijk dat ze leefbaar blijven en er ruimte en draagvlak is voor winkels zoals in Schinnen. Daar is een supermarkt, een bakker, een garagebedrijf, een schoenenzaak en een cadeauwinkel, evenals een café, een restaurant aan de Holleweg en aan de vijver, een brede school, een pizzeria en een frituur. In Puth zijn het vooral de servicewinkel van Frans Diederen en drankenhandel Meens die pijnlijk getroffen worden, overlast ondervinden en extra kosten maken door al dat omrijden.”

Bijschrift - Foto: Katja Waltmans

Binnen én buiten de lijntjes kleuren
Harry Peerboom (64) laat zich graag inspireren door mensen, hun gedrag en door gebeurtenissen om hem heen. Hij legt zijn ideeën vast in schilderijen die hij in zijn atelier thuis in Schinnen maakt. Hij is een Bourgondiër met humor die koos voor een lange leerweg. ‘Vanaf het moment dat ik als vierjarige kleuter een potlood en een kwast kon vasthouden heb ik gekleurd en getekend, binnen én buiten de lijntjes. Ik wilde dolgraag naar de kunstacademie, daar had ik echter niet de juiste vooropleiding voor. In plaats daarvan ging ik naar de toenmalige Middelbare Detailhandel School, waar ik etaleren en reclametekenen volgde. Helaas was daar geen droog brood mee te verdienen, dus heb ik als alternatief de opleiding sociaal-cultureel werk gedaan. Met deze opleiding in mijn rugzak werkte ik jarenlang als activiteitenbegeleider in Hoensbroek, bij wat toen nog de Lucas klinieken heette. Ik organiseerde onder meer de ontspanningsavonden voor revalidanten. Toen ik weg moest vanwege bezuinigingen, heb ik vervolgens enkele banen van kortere duur gehad. Bijvoorbeeld bij het asielzoekerscentrum in Sweikhuizen en Brunssum en later bij de Kopermolen in Vaals. Mijn laatste job was bij WonenPlus. Daar heb ik ruim zestien jaar mensen met een beperking begeleid in hun traject naar zelfstandig wonen. Overal heb ik mijn kunstenaarschap als gereedschap meegenomen en ingezet.’

Aon de geng door inspiratie
In al die jaren is hij blijven schilderen en tekenen. Hij woont inmiddels 21 jaar in Schinnen en is een graag geziene deelnemer aan de tweejaarlijkse atelierroute Kunst in Schinnen. De carnavalsverenigingen in Limburg wisten hem te vinden als ze een ontwerp voor een medaille, een affiche of een pin nodig hadden. Hij sloot zich aan bij ‘zijn’ vereniging de Haverbüle in Munstergeleen waar hij jarenlang actief lid was. Nog steeds zit hij de nodige uren in de week voor zijn schildersezel en werkt nauwgezet met verf, doek, kwast en palet de ideeën uit die bij hem opborrelen. Heel wat werken hangen thuis aan de muur, sommige verkoopt hij aan geïnteresseerde liefhebbers. ‘Schilderen is voor mij een uitlaatklep die ik niet kan en wil missen,’ besluit hij. ‘Het is een wezenlijk onderdeel van wie ik ben, het is de zuurstof die ik adem om een rijk leven te kunnen leiden. Ik kan me er helemaal in verliezen en kom zo tot rust. Zolang ik inspiratie heb blijf ik aon de geng. Lukt dat niet meer? Dan ga ik wandelen. Dat doe ik namelijk ook graag.’