Het Journaal stopt na 50 jaar

Machtig mooi vond ik het om als kleine jongen bij de drukmachines te kijken. Het repeterende geluid van zuigers die met precisie op duizelingwekkende snelheid een spierwit vel papier pakten, om het enkele seconden later aan de andere kant bedrukt met letters en foto’s weer te zien verschijnen. Op de basisschool gaf ik eenspreekbeurt over het Journaal. Toen wist ik niet dat ik jaren later daadwerkelijk aan het Journaal zou werken. Eerst als bezorger van de ‘buitenwijk’, zoals we de Heringsbosch noemden. Daarna samen met mijn moeder aan de vergaar machine en weer later – toen zij ziek werd – nam ik haar werk volledig over. Toen mijn vader in 2014 zijn werkzaamheden wilde afbouwen nam ik het Journaal, samen met compagnon Jeroen, helemaal over. Maandag werd krantdag, een vast gegeven en interesante afwisseling met de rest van de week: het maken van films. Tegelijk was er veel overlap: het vertellen van mooie verhalen, op maandag met woorden, de rest van de week met beeld en geluid. Wat daarin met het Journaal centraal heeft gestaan is het bezorgen van positiviteit op de deurmat van mijn dorpsgenoten, als tegenhanger van het vele negatieve nieuws in de wereld. Ik ben dankbaar en trots dat ik het werkvan mijn ouders de afgelopen jaren heb mogen voortzetten. Bedankt aan alle lezers, ondernemers en collega’s die het Journaal al die jaren een warm hart hebben toegedragen. Maarten 

Bijna 18.000 dagen geleden verscheen het eerste Journaal:het Sjilvend Journaal. We schrijven 7 november1973. Een initiatief van Emile Beulen en Marjo Diederen dat in de behoefte voorzag om “alles wat er reilt en zeilt in Schinveld” met elkaar te delen. In de jaren die volgden groeide het Journaal uit tot een begrip en een goed gewaardeerd huis-aan-huisblad. Verenigingen konden voortaan gemakkelijk en goedkoop hun activiteiten aankondigen, zonder dure affiches te laten drukken of folders te verspreiden. Middenstanders, toen nog volop aanwezig in Schinveld, konden wekelijks tegen aanvaardbare kosten hun waren aanprijzen en daarmee klanten behouden die anders in Brunssum of Gangelt gingen winkelen. En de rubriek Lezers Schrijven was een bron van goede ideeën of niet mis te verstane kritiek. Ook op de redactie als die weer eens berichtte over ontwikkelingen waaraan de besloten gemeenschap van Schinveld nog moest wennen, zoals de plannen voor een peuterspeelzaal ,een openbare school en bibliotheek, een mannengilde of - ja!- een vrouwencafé. Ook de gemeente maakte dankbaar gebruik van het Journaal om haar plannen bekend te maken of draagvlak te creëren voor heikele onderwerpen als de fusie tot Onderbanken of het openmaken van de Rode Beek in het centrum van Schinveld. Van meet af aan besteedde het Journaal uitvoerig aandacht aan de plaatselijke politiek door de beleidsvoornemens van het college in begrijpelijke taal uit te leggen en verslag te doen van de raadsvergaderingen. Het gemeentebestuur stelde daar graag een financiële vergoeding tegenover. Bijzonder boeiend waren de weken in aanloop naar plaatselijke of landelijke verkiezingen wanneer de partijen hun politieke programma’s publiceerden en daarbij niet schroomden om een sneer uitte delen naar hun `concurrenten`. Tijden veranderen. In de eerste editie van het Journaal vinden we berichten over de Schinveldse afdeling van de LOZO (de Limburgse Organisatievan zelfstandige ondernemers), de installatie van een nieuwe beschermheer van Harmonie St. Caecilia en een verrassingsoptreden van Joep Rademakers. Daarnaast wisten iconische namen als Bakkerij Jacobs, Schoenhandel Th. Minkenberg, Houthandel Diederen, Radio Kruitz, cafetaria Kees Thoen en vakmanslager J. Janssen–Boessen direct hun weg te vinden met advertenties in het Journaal. Adverteren was al mogelijk vanaf 9 gulden en bij regelmatig adverteren zelfs al vanaf 5 gulden. Tijden veranderen en van bovenstaande adverteerders is alleen de Houthandel nog actief. Ook de LOZO en (binnenkort) harmonie St. Caecilia bestaan niet meer in oorspronkelijke vorm. En voor ‘onze Joep’ wordt komend voorjaar een groots evenement georganiseerd: hij zou vorig jaar 90 zijn geworden, maar dit moest vanwege corona worden uitgesteld. In 2019 fuseerde Onderbanken met Schinnen en Nuth tot de gemeente Beekdaelen. Onderbanken Journaal werd uiteindelijk Journaal van Beekdaelen met de ambitie om de 15 kerkdorpen met elkaar te verbinden middels een positief ingesteld en informatief huis-aan-huisblad. Maar de uitdagingen volgden zich in rap tempo op. Denk aan de coronaperiode waarin bedrijven omvielen en dus adverteerders afhaakten, de krapte op de arbeidsmarkt waardoor het vinden van bezorgers steeds lastiger bleek en de oorlog tussen Oekraïne en Rusland waardoor papier- en energieprijzen door het dak gingen en uiteindelijk de langverwachte aanbesteding van de gemeentepublicaties met een schier onmogelijk eisenpakket. De ratio kan dan – hoe jammer ook – maar tot één conclusie komen: 2556 weken en ruim 2250 edities na 7 november 1973 sluiten we het Journaal-tijdperk af. Dat doen we met een terugblik door onze vaste redactrice Katja Waltmans op enkele van haar artikelen. Daarmee nemen we afscheid, met dank aan alle lezers, adverteerders en bestuurders voor hun jarenlange vertrouwen. Tenslotte bedanken we onze trouwe bezorgers die wekelijks het Journaal bij u in de bus stopten. Het was een bijzonder mooie tijd!