Hélène - Nieuw leven

Het beste nieuws van 2022 hebben we wellicht al gehad: Douwe Bob heeft de lockdowns op de meest zinvolle manier gebruikt die hij kennelijk kon bedenken. In plaats van weer een nieuwe plaat afleveren die hij tóch niet live zou kunnen spelen, besloot hij zijn talentvolle genen alvast zo breed mogelijk te spreiden in de beschikbare tijd en dus maakte hij maar liefst drie afzonderlijke vrouwen zwanger. Tsjakka! Dat dacht overigens ook Emiel Ratelband, die op zijn 72-ste voor de negende keer een kind op de wereld gaat zetten. Dat doet hij uiteraard niet zelf, nee, hij laat een Thaise mevrouw via IVF het werk doen. Ik krijg daar gelijk beelden bij van een klein vrouwtje dat eerst over een lading hete kolen moet lopen om vervolgens onder aanmoedigingen van de positiviteitsgoeroe zelf – “tsjakka, you can do it” – kunstmatig geïnsemineerd te worden. En dat hij daarbij niet over één nacht ijs is gegaan, mag blijken uit het feit dat Emiel advies omtrent het geslacht van het kindje heeft ingewonnen in Kenia. Kippenfokkers bij de Masai gebruiken bepaalde technieken om ervoor te zorgen dat ze een haan krijgen en Emiel heeft die technieken toegepast om er zeker van te zijn dat zijn nazaat een jongetje wordt. Een mannetje dat overigens geheel door hem alleen opgevoed gaat worden. Werden zijn oudere kinderen volgens zijn eigen zeggen allemaal van hem afgenomen door de moeders die hun kind bij hun vader uit de buurt houden, dít kind gaat door hemzelf opgevoed worden. Dat hij 72 is, stoort Ratelband daarbij totaal niet. “Ik ben 52. Het is helaas niet mogelijk om mij juridisch 20 jaar jonger te laten worden, toch leef ik als een 52-jarige, voel ik me een 52-jarige en denk ik als een 52-jarige. En een 52- jarige is prima in staat om een luier te verschonen.”
Het kindje gaat overigens straks de voornaam Willebrord dragen, naar Emiels goede vriend Willebrord Frequin, die op zijn 80-ste verjaardag spontaan begon te huilen toen hij het nieuws van Ratelbands aanstaande vaderschap hoorde. En die reactie van Willebrord kan ik mij goed voorstellen. Ik moest ook een beetje huilen toen ik het las.
Al dit babynieuws zo in de eerste dagen van 2022 heeft niet zoveel met mij persoonlijk te maken, maar het heeft er wél voor gezorgd dat ik al gelijk twee van mijn goede voornemens naar de prullenbak kon verwijzen. Het ene goede voornemen was dat ik niemand meer belachelijk zou maken in 2022, omdat iedereen het verdient serieus genomen te worden. Een lovenswaardig streven vond ik dat. Net als het volhouden van dry January. Het heeft beide precies 6 dagen geduurd.