Hélène - Flirten

Tijdens de protesten tegen seksueel geweld afgelopen zaterdag op de Dam zag ik op tv niet alleen boze meisjes en vrouwen, maar ook een handjevol vaders. Ik vond het stoer dat ze daar stonden met hun dochter en openlijk zeiden dat ook mannen hierin hun verantwoordelijkheid moeten nemen. Mijn partner verzuchtte: “Het wordt wel moeilijk gemaakt zo. Je zou niet eens meer durven te flirten met iemand.” Daar had hij wel een punt, moest ik toegeven. Het is goed dat zowel vrouwen als mannen zich druk maken over machtsmisbruik en seksueel geweld tegen vrouwen en het is goed dat er een wet komt waarin dit is vastgelegd. Maar de bewijsvoering wordt nog wel een dingetje, lijkt mij. Gaan we net als in Zweden officieel toestemming geven aan elkaar voordat we seks hebben? Het haalt het spontane en spannende wel weg, denk ik. Bovendien: waar leg je de verantwoordelijkheid als beide partijen onder invloed van alcohol of drugs zijn? Of beide minderjarig?
Dat ‘nee’ ook echt ‘nee’ betekent, lijkt mij een open deur. En dat we daar onze jeugd veel beter in moeten voorlichten, is dat ook. Bij jongens én bij meisjes leeft nog steeds het stereotype beeld dat mannen jagers zijn en dat vrouwen ‘nee’ zeggen en ‘ja’ bedoelen. In de studentengroepen die ik spreek, vinden te veel meisjes het nog steeds een normaal verschijnsel dat jongens het initiatief nemen en dat ze ook de kosten voor de film of een drankje op zich nemen. Hoewel daar wel een verandering in waar te nemen valt, is dat nog steeds het uitgangspunt voor veel jongens en meisjes. Meisjes dromen ook in onze tijd nog steeds van een romantisch huwelijksaanzoek en een sprookjesachtige bruiloft. Wat er daarna gebeurt, daar lijkt niemand mee bezig.
Ik wil daarmee niets goed praten, maar instemming is een complex iets als het om seks gaat. Mensen kunnen op het moment suprème tegenstrijdige gevoelens hebben en bijvoorbeeld uit loyaliteit of misplaatst plichtsbesef toestemming geven. De spijt komt zoals altijd pas achteraf, net als het schuldgevoel en de schaamte. Als ik erover nadenk, is het eigenlijk triest dat er een wet nodig is die intimiteit terugbrengt tot een contractuele afspraak, maar het heeft wellicht ook een goede kant. Het kan nooit kwaad om eens stil te staan bij je eigen gedrag en dat geldt zowel voor vrouwen als voor mannen. Als daar een afspraak voor nodig is die zwart op wit of in een app is vastgelegd, kan het voor beide partijen een eyeopener zijn. Er is geen beter voorbehoedsmiddel dan een pen en papier op zo’n moment. En voor wat dat flirten betreft, mij lijkt dat we dat vooral niet achterwege moeten laten. Knipoog.